Paul De Vree
(c)image: M HKA
Het gebruik van de typemachine en de grafisch-geometrische structuur waardoor sommige concrete gedichten gedefinieerd worden, zijn twee elementen die de concrete poëzie in verband brengen met de constructivistische en de kinetische kunst die in het begin der jaren zestig een grote populariteit kenden. In de gedichten Mij ook! En ik? (1966), Kus (1966), en Brigitte Floorflex (1966) bijvoorbeeld, speelt De Vree op deze verwantschap in. Door herhaling van woorden, die meestal ook de titel vormen van het gedicht, zonder spaties, vult De Vree een rechthoekig of vierkantig vlak. Doordat de letters in de verschillende lijnen wel dezelfde zijn, maar niet juist onder elkaar staan, ontstaat er, door contrastwerking van zwart en wit, een (licht)fluctuatie in deze gedichten die met de kinetische kunst verwant is.